Jump to content

Recommended Posts

Posted

Z plonem 10 t zielonki roślina ta pobiera około: 38 kg azotu (N), 14 kg fosforu (P2O5), 45 kg potasu (K2O), 20 kg wapnia (CaO), 12 kg magnezu (MgO) i 5 kg siarki (S) lub w przeliczeniu na SO3 - 12 kg SO3.

 

Kukurydza uprawiana na ziarno pobiera na każdą 1 t ziarna i odpowiednią masę słomy: 30 kg azotu (N), 12 kg fosforu (P2O5), 30 kg potasu (K2O), 10 kg wapnia (CaO), 10 kg magnezu (MgO), 4 kg siarki (S) lub w przeliczeniu na SO3 - 10 kg SO3. Wykazuje ona dużą wrażliwość na niedobór cynku i średnią na niedobór boru i miedzi.

 

W przypadku bardzo niskiej zasobności gleby w magnez zaleca się stosować wapno magnezowe, nawet niewielkie ilości - 300-600 kg/ha dolomitu. Kukurydza źle rośnie na glebach ubogich w magnez.

 

Nawożenie organiczne Kukurydza jest rośliną najlepiej wykorzystującą składniki pokarmowe z nawozów naturalnych, a uprawiana na silos powoduje znaczne ubytki próchnicy glebowej, dlatego jest rośliną, pod którą w pierwszej kolejności powinno stosować się obornik, gnojowicę i gnojówkę. Najlepszym terminem stosowania obornika jest jesień, ale dobrym okresem jest także wiosna. Z dawką 30 t obornika bydlęcego wprowadzamy 150 kg azotu, 90 kg fosforu i około 200 kg potasu, z czego kukurydza wykorzysta około 60-70 kg azotu, 25 kg fosforu i 120 kg potasu. Obornik pokrywa wymagania pokarmowe kukurydzy na poziomie około 35% azotu i fosforu oraz ponad 50% potasu. Stosując obornik, dawki nawozów mineralnych zmniejszamy do wielkości zalecanych dla bardzo wysokiej zasobności gleby. Jeżeli dysponujemy jeszcze gnojówką, to zastosowanie 20m3 na hektar w kwietniu (nie na zbyt wilgotną glebę, bo nie wolno gleby podtopić) daje nam dodatkowo 80 kg azotu i 160 kg potasu. Gnojówka prawie nie zawiera fosforu. Łącznie daje to dawkę 140-150 kg azotu i 280 kg potasu, czyli zapewnia około 75% dawki azotu, 35% fosforu i całą dawkę potasu.

 

W gospodarstwach dysponujących gnojowicą zastosowanie dawki 25 m3 jesienią i 25 m3 późną wiosną pokrywa wymagania kukurydzy względem fosforu i potasu. Uzupełnienia wymaga tylko nawożenie azotem, a na glebach o niższej zasobności w fosfor, także startowo, współrzędnie do 100 kg/ha POLIDAPU. W warunkach niskich, wiosennych temperatur kukurydza bardzo słabo pobiera fosfor, co powoduje jej zaczerwienienie i zahamowanie wzrostu. Dlatego zaleca się nawożenie startowe w ilości 100-150 kg/ha fosforanu amonu, czyli POLIDAPU, wykorzystując specjalne siewniki do współrzędnego siewu ziarna i nawozu. Dla bezpieczeństwa wschodzących roślin współrzędnie powinno stosować się tylko mało ruchome w glebie składniki, czyli amonową formę azotu i fosfor. Obecnie zaleca się do nawożenia współrzędnego nisko skoncentrowane nawozy z ruchliwymi formami składników, w dawkach ponad 200 kg/ha, co powoduje lokalne zasolenie gleby i może wywoływać lokalną suszę fizjologiczną. Efektywniejsze i bezpieczniejsze jest zatem stosowanie małych dawek fosforanu amonu.

 


Ważny wybór nawozu Ze względu na około 3-krotnie większe pobieranie potasu niż fosforu przez kukurydzę, zaleca się stosować nawozy kompleksowe o jak szerszym stosunku fosforu do potasu (P:K), czyli: POLIFOSKĘ 4 (P:K-1:2,7) lub POLIFOSKĘ 5 (P:K-1:2). W przypadku uprawy na oborniku, szczególnie bydlęcym lub gnojowicy, albo gnojówki, które są bogatym źródłem potasu, można stosować nawóz kompleksowy o węższym stosunku P:K, czyli 1:1,5 (POLIFOSKA 6, POLIFOSKA M-MAKS). Nawożenie kukurydzy azotem Kukurydza na każde 10 t zielonki pobiera 38, a nawet do 50 kg azotu. W początkowych fazach rozwoju azot pobierany jest w niewielkich ilościach. Intensywniej pobierany jest dopiero w lipcu oraz sierpniu. Wysoka temperatura w tym okresie sprzyja uwalnianiu się (mineralizacji) dużej ilości azotu z gleby, który jest przez kukurydzę dobrze wykorzystany. Dlatego można przyjąć dawkę azotu na każde 10 ton zielonki na poziomie od 25 kg N na glebach próchnicznych, dobrze nawożonych do 30 kg N na stanowiskach słabych. Przewidując plon zielonki na poziomie 50 t z hektara należy więc zastosować od (5 x 25) 125 do (5 x 30) 150 kg N/ha.

 

Na każdą 1 t ziarna i odpowiednią ilość słomy kukurydza pobiera 25-32 kg azotu. Ze względu na dobre wykorzystanie azotu glebowego, można przyjąć dawkę azotu na każdą 1 tonę ziarna na poziomie od 15 kg N na glebach próchnicznych, dobrze nawożonych do 20 kg N na stanowiskach słabych. Przewidując plon ziarna na poziomie 7 t z hektara należy więc zastosować od (7 x 15) 105 do 140 kg N/ha, przy plonie 10 ton ziarna od 150 do 200 kg N/ha.

 

Ze względu na początkowo wolny wzrost kukurydzy, przedsiewnie stosować do 50% planowanej dawki - najlepiej w formie nawozów wieloskładnikowych i mocznika, POLIFOSKI 21 lub saletry amonowej. Do nawożenia kukurydzy najlepszym nawozem azotowym jest mocznik. Niskie temperatury i powolny jeszcze wzrost roślin, a w związku z tym powolne pobieranie azotu powoduje, że azot z mocznika i POLIFOSKI 21 jest dłużej dostępny.

 

Pozostałą część azotu należy stosować pogłównie, w miarę późno, kiedy wysokość roślin umożliwia jeszcze techniczne wykonanie tego zabiegu - od fazy 7 liścia do wysokości nawet 40 cm. Kukurydza bowiem najintensywniej pobiera azot od fazy przed kwitnieniem, aż do fazy wytwarzania kolb. Pogłównie stosować azot na suche rośliny, tylko w formie mocznika. Stosowanie saletry amonowej lub saletrzaku powoduje uszkodzenie (poparzenie) roślin.

 

Dokarmianie dolistne Kukurydza dobrze reaguje na dokarmianie dolistne azotem w postaci 6% wodnego roztworu mocznika, magnezem i mikroskładnikami. Nie zapominajmy o dodaniu boru i manganu, a w uprawie bez obornika, także miedzi i cynku. Faza 7. liścia to najważniejszy termin stosowania większości mikroskładników. Zabieg dokarmiania mocznikiem można powtórzyć 1-2-krotnie w odstępie około tygodnia. Stosując zabiegi ochrony kukurydzy (na choroby i szkodniki), gdy dozwolone jest mieszanie pestycydu z mocznikiem, zawsze korzystnie jest dodać mangan i do 100 g/ha boru (zapobiega szczerbatości kolby, ogranicza występowanie wielu choróB), szczególnie w suche lata. Przyorując słomę kukurydzy, pozostaje w glebie średnio na każdą 1 tonę ziarna 16 kg azotu (N), 7 kg fosforu (P2O5) i 30 kg potasu (K2O). Przy plonie 7 t ziarna, z przyoraną słomą wprowadza się do gleby średnio 112 kg azotu, 49 kg fosforu i 210 kg potasu, czyli w przybliżeniu tyle samo co z dawką 20-25 t obornika. Tak duża ilość składników wprowadzonych ze słomą powinna być uwzględniona przy ustalaniu dawek pod następną roślinę.

 

Uprawiając kukurydzę na ziarno co roku na tym samym polu (w monokulturze) dawki nawozów wieloskładnikowych można obniżyć, szczególnie potas.


Znalazlem cos takiego

Pozdrawiam

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...